Heb je dat ook weleens: een onderbuik gevoel dat je maar het niet goed onder woorden kan brengen? Dat er iets is waar je je vinger maar niet op kan leggen? De achterkant van de AVG, hoe ziet die er uit, vroeg ik me af.
Het overkwam mij met de AVG. Hard aan het werk om klanten compliant aan de AVG te maken, interessante vragen ontvangen in mijn rol als externe FG, met mede privacy officers discussie voeren wat de maand voor de inzagetermijn precies inhoudt of over de definiete van een datalek. En toch….. ergens blijft er iets knagen dat van tijd tot tijd de kop opsteekt. Aan het einde van het vorig jaar ben ik daarom maar eens in de pen geklommen, dat helpt mij vaak om mijn gedachten te ordenen. Dat resulteerde in een blog waarin ik een pleidooi hield om, in termen van De Caluwé, in 2020 in de privacy praktijk eens wat meer rood te denken, meer de mens centraal te zetten.
Een goed gelezen blog, daar niet van, maar mijn knagende gevoel was er niet mee weg. Het idee dat er iets was in mijn werk waar ik mijn vinger niet op kon leggen, bleef.
Tot ik afgelopen weekend in het FD een artikel las met de titel “Terreur van compliance”. In het artikel stelde predikant Joost Roselaers dat de vorige bankencrisis een keur aan regels heeft opgeleverd voor banken. Met complianceofficers die er op toezien dat die regels worden nageleefd. Het volgens hem schadelijk bijproduct daarvan is dat bankiers zelf niet meer nadenken over hun morele handelen. Hij ontdekte in zijn werk in de City dat daar precies een probleem lag. Men ging leven naar de regels van de Wet en niet naar de geest van de Wet. “Mensen gehoorzamen de letter van de Wet zonder enige betrokkenheid bij de geest vanwaaruit de letters werden geschreven. “Het gevolg is dat wat er gebeurt wordt bepaald door de regels en niet door de innerlijke overtuiging van betrokken mensen”.
En opeens besefte ik me dat dat hetgeen was dat onbewust de hele tijd door mijn hoofd spookte. Wat Roselaers schreef, geldt niet alleen voor de bankensector en de City, maar heeft ook betrekking op mijn werk in de polder. Door alle regels die de AVG stelt en alle documenten die zij vraagt, is het risico groot om te denken dat ik er ben als ik dat op orde heb. Maar, ben ik er dan wel echt? Ben ik dan niet voorbij gegaan aan de geest van de Wet? De achterkant van de AVG, heb ik hem hiermee?
De geest van de AVG is om het Grondrecht op bescherming van persoonsgegevens een eenduidig kader binnen de hele EU te geven. Het is aan mij als privacy adviseur, externe FG of in welke rol dan ook om mensen betrokken te maken bij de geest van de AVG. Hen te verbinden aan het hogere doel: het Grondrecht op bescherming van persoonsgegevens.
